Wat is diamant?

Edelstenen webshop

 

 

 

 

Dit betekent dat het erts waaruit het kristal ontstaat, de natuurlijke substantie (het gesteente) zelf is. Een mineraal is toch geen natuurlijk product? De moderne scheikunde vertelt ons dat een dergelijk mineraal onder bepaalde omstandigheden verschillende kristallen vormt. De twee zijn niet noodzakelijk dezelfde. Zodra een mineraal chemisch behandeld is, is het niet langer een natuurproduct. De moderne scheikunde vertelt ons niet wat de ingrediënten zijn die ook in het natuurlijke erts aanwezig zijn, zij bepaalt alleen de grootte van de kristallen. In een mineraal zijn deze ingrediënten, de mineralen zelf, een essentieel onderdeel – zowel voor de fabricage als voor de vindbaarheid.

Natuurlijke edelstenen hebben organische en elementaire bestanddelen zoals kalium, iridium, magnesium, kalium, ijzer, calcium, of granaat. Ook reagentia zoals calcium, natrium, natriumhyaluronaat, vanadium, fluor en boor zijn belangrijk bij de edelsteenproductie. Uiteindelijk werden oude grootheden zoals robijn en smaragd sterker en harder dan nieuwe.

Een ruw edelsteenoppervlak is bedekt met schilfers van kristallen van micron grootte. Deze vlokken worden edelstenen genoemd. Natuurlijk hebben ze ook de neiging af te breken en van het oppervlak van de edelsteen te worden geslingerd. Bij obsidiaan, carboniet, beryl, of andere mineralen wordt soms materiaal verwijderd en wordt de oorspronkelijke gesteentemassa uit de edelsteen gehakt. Het probleem is dat regolith hard is en de sterkte van het vulkanisch gesteente verloren gaat. De constante druk van het water, verklaard doordat het water opgesloten zit in de poriën, tussen de diepe mineralen, maakt het moeilijker om het materiaal uit de edelsteen te verwijderen. Andere pogingen om het materiaal te verwijderen bestaat erin het gesteente te behandelen om het brozer te maken, hetgeen in sommige gevallen gedeeltelijk succesvol is gebleken. Er zijn ook chemische behandelingen die reductie en simulatie worden genoemd en die ook werken om de edelsteen dikker te maken of de sterkte ervan te verhogen. Het verdunnen van de mineralisatie is het proces dat veel van de problemen veroorzaakt die wij bij edelstenen en kristallen tegenkomen.

Het probleem is dan dat de periode van endotherm (warmte-afhankelijk) metabolisme in een vijandige hoek staat voor de mechanische eigenschappen van het materiaal waarmee je werkt. Dit verklaart de hardheid van een diamant (hardheid is een barometrische eigenschap). Raak niet te opgewonden over dat feit, maar er is het bed van metalen. Er is weinig of geen warmte aan het oppervlak, dus het zal geen invloed hebben op de mechanische eigenschappen van waar je mee werkt, alleen op de eigenschappen van de materialen en de reacties.

Maar wat beïnvloedt de mechanische eigenschappen van de materialen waarmee je werkt? De benadering van de diëlektrische constante, of de equivalente metrische trekmodulus? Een eerste benadering. Le bonestre, een Franse website is gewijd aan dit onderwerp, de naam is uitgebreid met een lijst van meer dan 70 feiten over de vorming en chemische eigenschappen van alle belangrijke edelstenen met inbegrip van de meest zeldzame – cabochons.

Als u geen tijd hebt om dat** artikel te lezen, weet dan dat een meer gedetailleerde kennis van diamantchemie en -reactie u zal helpen om de sterkte van een edelsteen te evalueren. Het is een maatstaf van hoe hard hij is. Minder dure edelstenen en hardere intensieve kristallen hebben een grotere reductie. Het belangrijkste is dat het mineralisatieproces harder zal zijn dan noppen of beginnen vanwege de compatibiliteit van de structuur met de uitlijning en de energie van het materiaal.

Als je kijkt naar de chemische stof met een lichtere kleur, is staal een van de eerste dingen die je zou verwachten te vinden. Kijk je naar marquise (aderbasalt) dan wordt het blauw. Kevlar is blauw. Dus als je een gemitine vindt, is dat helemaal niet raar – het is gewoon een geel tot blauw mineraal.

Bron: Scheikunde tekstboek hoofdstuk woordenlijst.

Bron: Eerste zes studies

Geologie

Er is veel geschreven over de millennia oude geologische formaties. Veel van deze informatie is onderwerp geweest van onderzoek om uit te vinden welke mineralen wat doen. Het fossielenbestand is gevuld met visgraten, graten van vissen, en zelfs pezen. Na de ontdekking zitten veel van de gesteenten in platen of geperst in kleivormen. Het gesteente ligt nog op zijn plaats en laat duidelijk zien wat het ooit was, voor de mens althans.

Deze voorstellingen zijn zo geschoold als ik maar kan vinden, naar het beste lust van de schrijvers ;>.

In de Middeleeuwen waren deze vroegste edelstenen afkomstig uit het gebied tussen het Verenigd Koninkrijk en Europa; West Glamorgan (Severn Staves), bij Hatfield; Kevin Ross; Gillingham; Haverstraw; en Sevenoaks, Suffolk.

lees meer:

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *