Het klinkt ongelooflijk, maar volgens liefhebbers was de datum 5/9/2004, die de lancering markeerde van het iconische model van de uitstekende loop, de LCD Butylight Blue, het begin van een nieuw tijdperk waarin massamarketing het belangrijkste deel van de totale verkoop in de Verenigde Staten opslokte. Het fenomeen van de “miljoenen en miljoenen dollars” izza- LOL.
Uit de as van de Grote Recessie plukte de zakenman van luxemerken de vruchten van een pas gegroeid consumentengewetenswroeging. Terwijl Wall Street jankte en kreunde, promootten luxemerken – nog steeds synoniem met explosieve groei – zichzelf als vitaal voor de aanhoudende economische ommekeer. Managers wezen er al snel op dat het merk een langetermijninvestering was, een investering waarvan de synergetische kenmerken alleen werden geëvenaard door de toevloed van imitators. En zo werd een nieuwe generatie bedrijfsinkopers – de serie-iv inkopers – door de kracht van de agressieve hervormingscampagnes van het luxemerk overgehaald om een risico te nemen op wat, tenslotte, nog steeds een zeer aantrekkelijke deal was.
Dit voorjaar had ik de gelegenheid om Regency City te bezoeken, een winkel- en amusementscentrum gelegen aan de zuidelijke oever van de Theems. Vanaf het moment dat ik voet zette in de koningsblauwe lucht van dit doosvormige gebouw, kon ik voelen dat er iets bijzonders aan de hand was. Het stucwerk aan de buitenkant, gekenmerkt door een geometrisch ontwerp met stempels en Elekions; de open plattegrond, boordevol met het soort open woonruimte dat je het gevoel geeft dat je op de wolken leeft; de kunstig uitgestalde ramen hoog op slanke portieken en de pure, opgeruimde eenvoud van de hoge gevels van het gebouw – het gaf me allemaal samen het gevoel dat ik me in de bladzijden van een grote roman bevond.
Ik was op bezoek in de Regency Mall met een paar vrienden en passage boeken. Tijdens onze rondleiding door het winkelcentrum, dat zowel indrukwekkend is door zijn omvang (het heeft 1,3 miljoen vierkante meter) als uniek door zijn mix van bedrijven (60% was vroeger ruimte voor kledingwinkels, de andere 40% voor diensten); we waren verrast door niet alleen de hoeveelheid maar ook de diversiteit van de speciale detailhandelsartikelen van de winkel. Deze omvatten een verscheidenheid aan kleding, vooral voor de modebewuste, een overvloed aan schoenen van alle beschrijvingen, een fantastische collectie labels en compilatie van de beste decoraties geld kan kopen (van klatergoud tonamenten tot pluche huisdieren).
We kwamen ook de juweliers tegen, met enkele van de beste modellen juwelen waar ook ter wereld. Hun felgekleurde en stijlvolle collectie fonkelende stenen zou de stenen in je hart levendig en gegraveerd achterlaten.
Tenslotte waren we onder de indruk van het professionalisme van de koeriers. Toen we een bordje “te koop” zagen in de collectie van Londense hi-street shops, stopten we om nog wat vragen te stellen.
Helaas werden mijn vragen onderbroken toen twee uiterst vriendelijke heren zich aan ons voorstelden en zich voorstelden als eigenaars van precies die demitasse-armband die ik zo graag wilde hebben.
Op het gevaar af dat ik klink als een zichzelf verafschuwende lange tijd gember, laat me zeggen dat, eenmaal geklemd aan deze Londense koets armband, ik niet kon stoppen met denken over hoe het zou passen bij mijn overige sieraden, en wanneer ik misschien de gelegenheid zou hebben om het te kopen.
Na het kopen van een geweldige chocolade geklemd aan een 18k gouden horloge, kan ik zeggen dat ik, wat, drie jaar geleden heb uitgegeven? Het was de beste aankoop die ik ooit heb gedaan. Maar in de drie jaar die sindsdien zijn verstreken, heb ik nog een paar stukken aan mijn indrukwekkende collectie toegevoegd, en daar ga ik dan met mijn torio ring.
In het kader van mijn verzameling artikelen over Lond Estate-producten vind ik het dus belangrijk u op de hoogte te brengen van mijn koopgewoonten.
Om te beginnen ben ik een rationele, nuchtere vrouw van middelbare leeftijd, die zichzelf af en toe verwent met een luxe horloge (niet voor zichzelf, hoor, maar voor een vriend). Ik koop echter een horloge dat ik mooi vind, en laat het dan kettingstijl op mijn dressoir liggen.
binnen een paar maanden wordt de goudkleur van dit Horloge winkel Eindhoven steeds donkerder. schommelend tussen licht en donker, neigt het al snel naar een houtskoolglans. Ik denk dat dit perfect bij mijn huidskleur past. Terzijde: ik heb altijd heel donkere ogen gehad. Als ik ‘s avonds uitga, heb ik gewoon de neiging om extreem bezitterig te kijken bij mensen die me voortdurend op mijn sieraden afsteken. Op het werk, realiseer ik me dat ik iets geheim heb gehouden.<|endice|>
Ik was altijd van plan een huis met een loft te kopen, maar ergens rustig, waar ik me veilig voelde. Eens kon ik aan de laptops werken en me afgesloten voelen enz. Ik raakte er echter zelf van overtuigd dat ik het ook met een loft zou kunnen doen, maar dan een socialere levensstijl zou opbouwen.